İhtiyac nedeniyle tahliye davasi

Yasal dayanağı 6098 Sayılı Kanunumuzun 350. Maddesi olan bu dava, kiraya verene şartları oluştuğunda kiralayanı tahliye hakkı tanımaktadır. 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu MADDE 350- Kiraya veren, kira sözleşmesini; 1. Kiralananı kendisi, eşi, altsoyu, üstsoyu veya kanun gereği bakmakla yükümlü olduğu diğer kişiler için konut ya da işyeri gereksinimi sebebiyle kullanma zorunluluğu varsa, 2. Kiralananın yeniden inşası veya imarı amacıyla esaslı onarımı, genişletilmesi ya da değiştirilmesi gerekli ve bu işler sırasında kiralananın kullanımı imkânsız ise, belirli süreli sözleşmelerde sürenin sonunda, belirsiz süreli sözleşmelerde kiraya ilişkin genel hükümlere göre fesih dönemine ve fesih bildirimi için öngörülen sürelere uyularak belirlenecek tarihten başlayarak bir ay içinde açacağı dava ile sona erdirebilir. Kira konusu konut hakkındaki kira sözleşmesi kiraya veren tarafından sadece kanunda belirtilen sebeplerle sona erdirilebilir. Kanun, kiraya verenin konut ihtiyacı sebebiyle kira sözleşmesini sona erdirebilmesini ihtiyaç sahibi kişiler ve ihtiyacın niteliği bakımından sınırlayıcı hükümlerle açıklamış olup bu hükümlerle kiraya veren karşısında zayıf konumda bulunan kiracıyı korumayı hedeflemiştir. Davayı inceleme aşamasında hakim, kiraya verenin, eşinin, altsoy ve üstsoyunun ya da bakmakla yükümlü olduğu diğer kişilerin konut ihtiyacını, bu kişilerin sosyal ve ekonomik koşulları ile kültürel, mesleki ve sosyal durumlarına ilişkin verileri birlikte değerlendirerek incelemelidir. Ancak hakim değerlendirme yaparken ihtiyaç kavramının sınırını aşacak şekilde yorumlamamalıdır. İhtiyaç nedeniyle tahliye davasında aranan şartların en başında ihtiyacınızın samimi, gerçek ve zorunlu olması gelir. Kiraya verenin ihtiyacının sadece davanın açıldığı tarihteki varlığı yeterli olmamakla birlikte yargılama süresince ihtiyacının devam etmesi gerekmektedir. Davanın açılması gereken mahkeme kiralananın bulunduğu yerde yetkili Sulh Hukuk Mahkemeleridir.